Als oud-burgemeester van New York ben je natuurijk een echte fan van de Yankees. Giuliani was dit, tot voor kort, ook. Helaas voor hem liet hij tijdens een rally ontglippen dat hij de Red Sox steunt in de World Series. De kranten in New York betitelden hem onmiddelijk als een "grote verrader".
Zo opende de New York Post met de grote blokletters "Red Coat" en noemde de krant het op z'n minst wonderenswaardig dat een "Yankees-fan" nu ineens voor die andere club staat te juichen.
De Daily News noemde de Republiein een "verrader", de krant vroeg zich af hoe de voormalige burgemeester ineens zo'n draai kan maken. "Kom op Rudy, hoe kun je nu voor de Red Sox zijn in de Series?", kopte de krant.
De opmerking van Giuliani, die hij maakte tijdens een rally in Boston, is des te opmerkelijker omdat hij en Hillary Clinton altijd vechten om wie de grooste fan is van de Yankees. In 1999, toen Clinton zich kandidaat stelde als Senator van de staat New York, en Giuliani – die hier later wegens prostaatkanker vanaf zag – hier ook aan dacht, was de Republikein woedend toen Hillary zichzelf en "levenslange Yankees-fan" noemde. Het team was toen op bezoek in het Witte Huis, Giuliani moest dus langs de zijlijn toekijken hoe de First Lady aan het flirten was met "zijn" team.
Lees ook:Yankees op bezoek in het Witte Huis
Lees ook:Romney: Giuliani zorgt voor toestroom illegalen
Lees ook:Wie is het meest op tv?
Lees ook:Giuliani: alleen ik kan Clinton verslaan
Lees ook:Het is oorlog tussen MoveOn en Giuliani
Dat iemands voorkeur (in dit geval bovendien zeer waarschijnlijk gehuicheld) voor een bepaald clubje sporters de verkiezingsuitslag kan beïnvloeden is voor mij een duidelijk teken van verval van menswaardigheid. Hopelijk zijn er voldoende kiezers die volwassen genoeg zijn om een verantwoorde keuze te maken maar ik kan er niets aan veranderen dat ik daar vooralsnog ernstig aan twijfel.
Je moet dit vergelijken met Balkenende die in zijn vrije tijd te zien is in een Feyenoord-shirt maar als het zo uitkomt “Hup Ajax!” roept. Je zet jezelf neer als een onbeschaamd opportunist. En waar mensen als het om politieke idealen gaat nog wel eens opportunisme niet als zodanig herkennen of misschien wel eens door de vingers willen zien, is het in de sport voor iedereen heel goed alszodanig herkenbaar. De onbetrouwbaarheid van politici in het algemeen en hun in het openbaar uitgesproken voorkeuren in het bijzonder wordt op deze manier beestigd. En nu gaat het toevalig over honkbal.