De dag van vandaag stond in het teken van ons laatste park. Om precies te zijn: de dierentuin van San Diego. Helaas hadden we dit keer de camera van Mario niet meer bij ons.
Waarom niet? Simpelweg omdat de camcorder gestolen was. Op de parkeerplaats van de dierentuin kwam Mario erachter dat hij z’n camera in de Subway had laten liggen.
Eenmaal teruggekeerd in de eettent, zo’n twintig minuten later, was hij weg. Het personeel wist van niets. Ze hadden niets gezien en er was – in tegenstelling tot veel andere eetgelegenheden – geen camerabeveiliging.
Nadat Mario en ik de lokale ‘Security Officer’ hadden getraceerd hebben we officieel aangifte gedaan. De diefstal verbaasde de man niets: “Wanneer je hier een kwartje opgooit raakt het de grond niet. Het is een mooie buurt, maar er zijn er veel daklozen. Je kunt niets uit het oog verliezen.” Daar zijn we vandaag op een pijnlijke manier achter gekomen.
Het was des te dramatischer omdat al ons videomateriaal ook in Mario’s cameratas zat. Zo’n drie uur aan vakantiefilms van de afgelopen twee weken is vooralsnog verdwenen.
Om toch nog wat van de dag te maken besloten we de dierentuin gewoon te bezoeken. “Het maakt mij niets uit”, mijn dag is toch verpest”, zei Mario logischerwijs. “Dan kunnen we net zo goed naar de Zoo gaan. Dan maken we tenminste nog iets van onze dag”, zei ik. De vakantie gaat immers gewoon door.
Overigens rijden we – in tegenstelling tot alle voorgaande keren – in een mum van tijd naar al onze activiteiten. Ons Super 8-hotel bevindt zich precies in het midden van SeaWorld en San Diego Zoo. Vandaar ook dat het weinig tijd kostte om terug te keren voor Mario’s camera. Een toplocatie dus.
Om één uur liepen we dan toch de dierentuin binnen. Deze was zo groot dat we er om zes uur ‘s avonds pas weer uit kwamen. En dat met een temperatuur van dertig graden. Vooral de panda’s, leeuwen en olifanten (foto’s) waren mooi om te zien. Aan de ene kant was het mooi dat alle verblijven erg groot waren, aan de andere kant was het daardoor soms lastig de dieren te zien.
In het apenverblijf hadden ze kennelijk vernomen dat onze camera gestolen was; een groep apen was erg onrustig. Dit stond een aantal andere apen niet aan. Gevolg: een grote vechtpartij. Gevolg daarvan: joelende bezoekers. Waaronder wij.
Met het bezoek aan deze indrukwekkende dierentuin zijn we aan het einde gekomen van onze parkbezoeken. Tevens laten we de grote steden nu achter ons. De laatste paar dagen staan in het teken van de natuur. Zo bezoeken we onder andere de Grand Canyon.
Om daar te komen vertrekken we morgen voor onze langste rit tot nu toe, tien uur rijden, naar het plaatje Camo Verde.
Lees ook:Met volle tassen in een bruisende stad
Lees ook:Op naar San Diego, op naar SeaWorld
Lees ook:Een waterig bezoek aan Universal Studio’s
Lees ook:Op naar San Francisco
Lees ook:Een vruchtbare start in Las Vegas
Heee Rene (en vrienden…).. Leuk om te zien en te lezen wat jullie allemaal doen. Ziet er allemaal geweldig uit en ben dan ook heel jaloers hier vanachter mijn bureau…. In Nederland.. met niks groters dan eenden hier die ‘kunstjes’ doen.. En waar de verwarming aan moet om het enigzins boven de 20 graden te krijgen… Voor jullie: Top!!
Tot dinsdag.. Wat gaat het hard he..!
Monique
Geen camerabeveiliging? Vreemd dat dat niet aanwezig was, je zelf het maar net zien…